Αύγουστος 1995 μια παρέα φίλων από το Δασωτό είχαμε πάει στη Σαμοθράκη. Αυτές οι διακοπές θα μας μείνουν αξέχαστες. Μια από τις μέρες αποφασίσαμε να ανεβούμε στις βάθρες όπως όλως ο κόσμος που πάει στη Σαμοθράκη. Στο δρόμο συναντήσαμε παρά πολλούς γνωστούς φίλους κ.λ.π. μια πολύ ωραία εμπειρία. Σε μια από τις βάθρες αρκετά ψηλά κάναμε μπάνιο, εκεί ένας φίλος μας από την παρέα, κινδύνεψε να πνιγεί. Ευτυχώς για όλους μας των σώσαμε την τελευταία στιγμή.
Ξεκινάμε να κατεβούμε και όπως κατεβαίναμε γλίστρησα και έπεσα, για να προστατευτώ από το πέσιμο έβαλα το δεξί μου χέρι στο έδαφος και ένα αγκάθι μπήκε κάθετα στη βάση από τον αντίχειρα.
Προσπάθησα να βγάλω το αγκάθι αλλά ήταν δύσκολο, είχε μπει κάθετα.
Φύγαμε από τη Σαμοθράκη, επιστρέψαμε στο Δασωτό, το αγκάθι εκεί. Το χέρι μου είχε πρηστεί και δεν μπορούσα να βγάλω το αγκάθι.
Με τα πολλά είπα θα πάω στο κέντρο υγείας Κ. Νευροκοπίου. Όντος πήγα στο Κέντρο Υγείας, οι άνθρωποι εκεί πολύ ευγενικοί, μου είπαν ότι το χέρι μου θέλει επέμβαση για να βγει το αγκάθι.
Ζορίστηκα παρά πολύ. Επέστρεψα στο Δασωτό και πήγα στη φίλη μου την Ντίνα και τις είπα τι μου είπαν από το Κέντρο Υγείας. Η Ντίνα μου λέει έλα εδώ, «πάρε αυτό το φύλο, το βράδυ ξεφλούδισε το βάλτο στην πληγή σου, κλείσε το με ένα χανζαπλάστ και το πρωί θα μπορέσεις να βγάλεις το αγκάθι».
Όντος ακλούθησα τη συμβουλή της Ντίνας. Το πρωί όταν έβγαλα το χανζαπλάστ το χέρι μου είχε ανοίξει σαν γαρίφαλο, έβγαλα το αγκάθι με πολύ άνεση και τελείωσε εκεί η ιστορία με το αγκάθι.
Από τότε αυτό το φυτό, όπου ποτέ δεν έμαθα το όνομα του το κοινό ή το λατινικό του. Το έχω στο κήπο του Πελίτι, το βλέπω στις αυλές πολλών σπιτιών και πάντα το ευγνωμονώ που με βοήθησε να ξεπεράσω αυτή τη δυσκολία.
Κάτι αντίστοιχο έχω ακούσει ότι γίνεται και με την ντομάτα.