Σχεδόν καθημερινά δέχομαι ένα ερώτημα: ψάχνω να βρω αλεύρι και σιτάρι, μπορείτε να με βοηθήσετε;
Από το 2020 ο πλανήτης μπήκε σε μια άλλη φάση, σε μια νέα πραγματικότητα που κανείς δεν πίστευε ότι συνέβαινε. Κάποια από τα πράγματα που ζήσαμε τα τελευταία δύο χρόνια τα είχαμε δει σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας, κάποια άλλα δεν τα είδαμε σε ταινία, αλλά τα ζήσαμε και δεν τα πιστεύαμε.
Το 2002 είχα διαβάσει το βιβλίο «Επαναστάτες της συνείδησης» του Ντέιβντ Αΐκ (icke David). Το βιβλίο αυτό δυσκολεύτηκα πολύ να το διαβάσω, το πέταξα πολλές φορές από τα χέρια μου και είπα «φτάνει δεν θέλω να το διαβάσω άλλο». Όταν με πολύ κόπο τελείωσα το πρώτο μέρος του βιβλίου και πήγα στο δεύτερο «το φως», άλλαξε η ενέργεια και η διάθεση μου. Άλλαξε τόσο πολύ που άλλαξε όλη μου η ζωή. Μάλιστα κάποια στιγμή, που με ρώτησαν σε μια συνέντευξη πιο βιβλίο σας άλλαξε τη ζωή σας, είπα αυτό το βιβλίο.
Πολλά από τα πράγματα που ζούμε σήμερα ο Αΐκ τα είχε προβλέψει. Ο Αΐκ έλεγε ότι ανεβαίνει η ενέργεια της γης και αυτό που θα πρέπει να κάνουμε είναι να ανεβάσουμε τη δική μας ενέργεια. Αυτό βέβαια δεν το έχει πει μόνο ο Αΐκ. Υπάρχουν προφητείες λίγο η πολύ σε όλες τις θρησκείες, τις παραδόσεις, τα φιλοσοφικά ρεύματα.
Όλοι περιμένουν το τέλος του κόσμου όπως το ξέρουμε και τον ερχομό ενός καλύτερου κόσμου. Το 2012 ήμουν καλεσμένος στο Μεξικό με αφορμή της αλλαγής του ημερολόγιο των Μαγιάς. Παρουσίασα το Πελίτι και τις δράσεις του, με σκοπό να εκπαιδεύσω ανθρώπους για το πώς να δημιουργήσουν τράπεζες σπόρων στις κοινότητες τους. Οι ιθαγενείς έλεγαν, ότι μπήκαμε σε έναν καινούριο ηλιακό κύκλο όπου τα πράγματα θα είναι καλύτερα αλλά πρώτα θα πρέπει να φύγει το παλιό μοντέλο, η εποχή της μετάβασης που ζούμε σήμερα.
Άρα τώρα είμαστε στη φάση που φεύγει το παλιό, για να έρθει το νέο.
Τι ακριβώς θα είναι αυτό το νέο κανείς δεν γνωρίζει.
Εξάλλου το μέλλον δεν είναι απόλυτα σχεδιασμένο, διαμορφώνεται με τις σκέψεις τις ενέργειες και τις πράξεις που κάνουμε εμείς σήμερα.
Το 1999 ετοιμαζόμουν για το τέλος του κόσμου, μάζευα νερό, τρόφιμα, σπόρους κ.λ.π. έκρυψα κάποια από αυτά στο βουνό, σε σπηλιές. Μια μέρα συνειδητοποίησα ότι είναι λίγο μάταιο να μαζεύω τρόφιμα. Μπορεί να γίνει ένας σεισμός και να καταστραφούν οι προμήθειες μου. Μπορεί να έρθει ένας γείτονας με ένα όπλο να με καθαρίσει, κ.λ.π.
Συνειδητοποίησα ότι εκτός από τα υλικά, θα πρέπει να δουλέψω πνευματικά, εσωτερικά.
Αυτές τις μέρες, διαβάζω σε διάφορες ιστοσελίδες που προτείνουν λίστες επιβίωσης, όλα γυρίζουν γύρω από το υλικό επίπεδο.
Από το 2020 γράφω άρθρα, στο πώς να αποθηκεύσουμε τρόφιμα, πώς να συντηρήσουμε τρόφιμα, πώς να κρατήσουμε σπόρους κ.λ.π. με τη λογική ότι αύριο μπορεί να μην έχουμε ηλεκτρικό ρεύμα, μπορεί να μην έχουμε σπόρους, μπορεί να μην μπορούμε να πάμε στο σούπερ μάρκετ για να ψωνίσουμε κ.λ.π.
Όλα αυτά μπορεί να συμβούν και κάποια συμβαίνουν αυτή τη στιγμή και όχι μόνο σε φτωχές χώρες αλλά και στην Αγγλία και στις Η.Π.Α κ.α, έλλειψη τροφίμων, έλλειψη καυσίμων, διακοπές ηλεκτρικής ενέργειας, κ.α.
Ναι, είναι καλό να έχετε ένα απόθεμα από σπόρους για να είστε αυτάρκης, είναι καλό να έχετε ένα απόθεμα από τρόφιμα, για να γλυτώσετε τον πανικό των πρώτων ημερών, αλλά εργαστείτε και πνευματικά. Εκτός όμως από το υλικό και πνευματικό επίπεδο, να δυναμώνεται και το συναισθηματικό επίπεδο και το νοητικό επίπεδο, γιατί οι αλλαγές είναι σε όλα τα επίπεδα.
Πάτε στο βουνό να μείνετε λίγο “μόνος” με τον εαυτό σας για να δείτε ότι ποτέ δεν είστε μόνος σας. Κλείστε το κινητό σας, κατεβάστε το τηλέφωνο και μείνετε στο διαμέρισμά σας χωρίς τους εξωτερικούς “ήχους”.
Την ώρα που θα πέσουν οι διακόπτες του ηλεκτρικού ρεύματος ή θα χαθούν οι τηλεπικοινωνίες θα πρέπει να βρείτε με τη διαίσθηση σας που να πάτε, να μπορείτε να στείλετε τις σκέψεις σας στους αγαπημένους σας, για να τους πείτε ότι είστε καλά.
Μην περιμένετε να έρθει το τέλος του κόσμου για να κάνετε ένα κελάρι ή για να εκπαιδευτείτε στην επικοινωνία με τη σκέψη από απόσταση, κάντε το τώρα.
Τώρα είναι ο μόνος πραγματικός χρόνος.
Στείλτε τώρα τις θετικές σας σκέψεις στους φίλους σας και στους αγαπημένους σας και στη μάνα γη.
Δημιουργήστε σήμερα τον καλύτερο κόσμο που ονειρεύεστε που τον έχετε ως παιδικό όνειρο.
Στον πόλη του Μεξικού το 2012, λίγο πριν ξεκινήσουμε για το χώρο όπου θα γινόταν η συνάντηση, ένας Ινδιάνος από τον Καναδά μοιράστηκε ιστορίες από τη φυλή του. Η συγκίνηση ήταν πολύ μεγάλη, πολλοί έκλαιγαν, καθώς μας μιλούσε. Στο τέλος κοιτώντας τον καθ’ έναν ξεχωριστά μας έλεγε, θυμηθείτε γιατί είστε εδώ τώρα, δώσαμε ένα ραντεβού, θυμηθείτε, θυμηθείτε.
Θυμηθείτε γιατί είστε εδώ σήμερα, σε αυτή την εποχή, γιατί διαβάζεται αυτό το άρθρο;
Τυχαίο;
όχι δεν υπάρχουν τυχαία πράγματα στη ζωή μας.
Καλό δρόμο.
Φωτογραφία: Παναγιώτης Σαϊνατούδης, η δύση του ήλιου στην Ανδριανή Δράμας, την Πέμπτη 13/1/2022.
Σχόλια αναγνωστών.
Γαλάτεια Κουτρούλα
Κοινότητα Πελίτι / Peliti community