Πριν λίγες μέρες διάβασα τον τίτλο ενός άρθρου, ο συντάκτης του καλούσε τους πολίτες να αποθηκεύσουν τρόφιμα, γιατί έρχονται ανατιμήσεις και πείνα. Το πρώτο ερώτημα που μου ήρθε στο νου ήταν, που θα βρουν οι άνθρωποι τα χρήματα για να αποθηκεύσουν τρόφιμα;
Οι περισσότεροι από μας πληρώνουμε τους λογαριασμούς, ρεύμα, τηλέφωνο, νερό, καύσιμα, κ.λ.π και μετά μένουμε.
Η άλλη σκέψη ήταν ότι θα ήταν ωραία να τους πρότεινε να καλλιεργήσουν την τροφή τους.
Συμφωνώ με την αποθήκευση τροφίμων και γι’ αυτό έχω γράψει πολλά σχετικά άρθρα όπως το κελάρι και τη συντήρηση τροφίμων χωρίς ηλεκτρική ενέργεια και κάνω και σχετικά σεμινάρια. Στη σελίδα του Πελίτι έχουμε αφιερώσει και ένα τμήμα σε αυτό το θέμα το βαδίζοντας προς την αυτάρκεια. Έχω προτείνει επίσης κάθε φορά που πηγαίνουμε για αγορές να αγοράζουμε και μια συσκευασία επιπλέον από κάποιο προϊόν με μεγάλη ημερομηνία λήξης και να το αποθηκεύουμε γιατί δεν έχουμε τα χρήματα να αγοράσουμε όλα τα πράγματα που χριζόμαστε για το κελάρι μας με την πρώτη.
Η αποθήκευση όμως από μόνη της δεν φτάνει. Χρειάζεται να παράγουμε και ένα μέρος της τροφής μας. Οι Έλληνες είμαστε πολύ τυχεροί γιατί παρά την αστικοποίηση μας δεν αποκοπήκαμε τελείως από την επαρχεία. Λίγο ή πολύ έχουμε ένα σπίτι στο χωριό, έναν κήπο, ένα χωράφι, ένα εξοχικό κάτι έχουμε οι περισσότεροι. Σε αυτόν τον μικρό κήπο ή ακόμη και στο μπαλκόνι σας, σας προτείνω να ξεκινήσετε να καλλιεργείτε ένα μέρος της τροφής σας.
Σήμερα αν έρθετε στο Πελίτι θα δείτε μια μεγάλη έκταση, τα πράγματα δεν ήταν όμως έτσι πριν τριάντα χρόνια. Ξεκίνησα να καλλιεργώ σε ένα πολύ στενό μπαλκόνι του σπιτιού μας, κάποιες ξερακιανές ντομάτες σε μια από τις ποιο υποβαθμισμένες περιοχές της Θεσσαλονίκης.
Το να καλλιεργούμε τη δική μας τροφή είναι σαν να τυπώνουμε χρήματα. Ο σπόρος είναι η τράπεζα με το μεγαλύτερο επιτόκιο. Βάζεις ένα σπόρο από ηλιόσπορο στη γη και σου δίνει πίσω πεντακόσιους σπόρους. Δεν υπάρχει άλλη τράπεζα στον κόσμο που να σου επιστρέφει τόσο μεγάλο κέρδος.
Μέσα από την καλλιέργεια της γης έρχεσαι σε επαφή με το μέσα σου. Ηρεμείς, διευθετείς θέματα, μαθαίνεις να περιμένεις, ασκήσε σωματικά νοητικά αλλά και πνευματικά.
Καλλιεργώντας τη γη με αγάπη, κρατώντας τους δικούς μας σπόρους, μοιράζοντας το περίσσευμα μας στους φίλους μας, κάνοντας τραπέζια για να γιορτάσουμε τη σπορά ή τη συγκομιδή, φτιάχνουμε τη ζωή μας καλύτερη και το μέλλον επίσης λαμπρό.
Στο χέρι μας είναι.
Κείμενο και Φωτογραφία: Παναγιώτης Σαϊνατούδης