Ξεκίνησα να ασχολούμαι με τις αυτόχθονες φυλές αγροτικών ζώων το 1998. Τότε ήμουν φοιτητής στα ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, Σχολή Γεωπονίας τμήμα Ζωικής Παραγωγής, στο αγρόκτημα του ΑΠΘ υπήρχε μια αγελάδα φυλής Συκιάς Χαλκιδικής.
Το 1997, ήταν η χρονιά με τα περισσότερα ταξίδια για την αναζήτηση των παραδοσιακών ποικιλιών σπόρων. Τότε είχα συνεργαστεί με το εστιακό σημείο για τα αυτόχθονα αγροτικά ζώα του ΑΠΘ και τον κ. Γεωργούδη όπου κατέγραφα κτηνοτρόφους που έβρισκα με αυτόχθονα αγροτικά ζώα.
Τότε 1997 κάνω και τις πρώτες δημοσιεύσεις φωτογραφιών στο ημερολόγιο του Πελίτι με βραχυκερατικές αγελάδες από το Διάσπαρτο της Ξάνθης.
Το 2000 κάνω την πρώτη δημοσίευση με τους κτηνοτρόφους που έχουν αυτόχθονα αγροτικά ζώα, μέσα από το έντυπο του Πελίτι, Κατά Τόπους Αγροκτήματα. Αυτό συνεχίστηκε ως το 2017.
Εχθές (7/3/2020) βρέθηκα στο Κ. Νευροκόπη Δράμας και συγκεκριμένα στο Παγωνέρι του Δήμου Κ. Νευροκοπίου όπου επισκέφτηκα την κτηνοτροφική μονάδα του κ. Δημήτρη Μόνιου. Από την εποχή που ζούσα στο Δασωτό Κ. Νευροκόπιου (1993) ήξερα για ένα κοπάδι με βραχυκερατικές αγελάδες. Αυτό το κοπάδι πήρε ο Δημήτρης και έκανε τη δική του κτηνοτροφική μονάδα με βραχυκερατικές αγελάδες. Εκτός από τις αγελάδες έχει το μαύρο χοίρο και βουβάλια.
Μπορώ να πω ότι εντυπωσιάστηκα από αυτό που είδα.
Τα αυτόχθονα αγροτικά ζώα έχουν παρουσία δέκα χιλιάδες χρόνια, είναι ζώα που αξιοποιούν τις φτοχές βοσκές, αντέχουν στις κακουχίες και δεν αρρωσταίνουν εύκολα.
Αν βρεθείτε στο Κ. Νευροκόπι αξίζει τον κόπο να επισκεφτείτε τη μονάδα του Δημήτρη Μόνιου, θα μπείτε σε έναν άλλο κόσμο.
Πολλά μπράβο στο Δημήτρη στην γυναίκα του Τασούλα στα παιδιά τους και στους συνεργάτες τους, γι’ αυτό το εξαιρετικό έργο που κάνουν.