Πριν από μέρες ένας φίλος ο Λευτέρης, είπε ότι έχει ετοιμάσει ένα χωράφι για να το σπείρι σιτάρι.
Α! του είπα «έχω σιτάρι, θέλεις να το σπείρουμε μισιακά».
Μισιακά σημαίνει ότι σπέρνουμε ένα χωράφι και κάνουμε τις δουλείες από μισές και παίρνουμε την παραγωγή από μισή.
Ο Λευτέρης έβαλε το χωράφι και τις εργασίες, εγώ έβαλα το σιτάρι. Θα κάνουμε παρέα τις επόμενες εργασίες και στο τέλος το θερισμό και τον αλωνισμό και μετά θα μοιραστούμε την όποια παραγωγή.
Είναι ένας παραδοσιακών τρόπος συνεργασίας.
Τις προάλλες μιλούσα με το φίλου Κώστα στην Αρχαία Ολυμπία και των ρώτησα τι κάνεις;
Ο Κώστας μάζευε τις ελιές ενός φίλου του που είχε πάει στο δικό του χωράφι και τον βοήθησε. Έκανε «δανεικαριά» που σημαίνει ότι σήμερα έρχομαι εγώ και μαζεύουμε τις ελιές σου και μετά τις ίδιες μέρες έρχεσαι εσύ στις δικές μου ελιές.
Στο περπάτημα που κάνω το απόγευμα περνάω μπροστά από έναν κήπο. Κάποια στιγμή συνάντησα έναν γνωστό. Πιάσαμε την κουβέντα και μου είπε ότι το χωράφι είναι ενός συγγενή του. Μοίρασαν το χωράφι σε μικρά κομμάτια, σε συγγενείς και ο καθ’ ένας έχει το δικό του κομμάτι. Έφτιαξαν και ένα μικρό υπόστεγο για να ξεκουράζονται αλλά και για να μαζεύονται. Έτσι όλοι έχουν κήπο που δεν θα είχαν σε άλλη περίπτωση και δυναμώνουν και τις σχέσεις τους.
Η αλληλεγγύη και η συνεργασία ήταν από τα αρχαία χρόνια πρακτικές.
Οι άνθρωποι ποτέ δεν μπορούσαν μόνοι τους να κάνουν όλες τους τις εργασίες.
Σήμερα που τα χρήματα λιγοστεύουν και οι συνθήκες αλλάζουν είναι ευκαιρία να θυμηθούμε τέτοιες πρακτικές ή να δημιουργήσουμε νέες.