Το 2001 έζησα τον πιο κρύο χειμώνα ως σήμερα. Εκείνη τη χρονιά ζούσα στο χωριό μου στη Βαμβακούσα Σερρών και στο Σουμάκ στα Πομακοχώρια της Π. Ε. Ροδόπης. Η θερμοκρασία είχε κατέβει στους -17 οC βαθμούς και πολύ χιόνι έπεσε παντού.
Στον κήπο στη Βαμβακούσα είχα κόκκινα λάχανα. Τα λάχανα αυτά δεν έπαθαν καμία ζημιά από τον παγετό και δεν πήρα κανένα μέτρο προστασίας. Επίσης ένας φίλος είχε ελιές ποικιλία Πετροελιά, σε ένα χωριό στη Σέρρες, ενώ όλοι οι καλλιεργητές είχαν πάθει πολύ μεγάλη ζημιά, αυτός έπαθε ελάχιστες ή καθόλου ζημιές στα ελιόδεντρα του.
Στο Σουμάκ η θερμοκρασία επίσης είχε πέσει στους -17 οC και η περιοχή είχε σκεπαστεί με τρία μέτρα χιόνι. Τα οπωροφόρα δέντρα δεν έπαθαν ζημιά όπως σε άλλες περιοχές. Οι ποικιλίες των δέντρων ήταν παλιές παραδοσιακές ποικιλίες.
Το πρώτο και πολύ βασικό αν είμαστε σε περιοχές που μπορεί κάποια στιγμή να κάνει πολύ χαμηλές θερμοκρασίες να επιλέγουμε, να βάζουμε ποικιλίες που να αντέχουν στις χαμηλές θερμοκρασίες.
Αν πρόκειται να συμβεί παγετός μπορούμε να σκεπάσουμε τα δέντρα μας με ιδικά υφάσματα που υπάρχουν.
Να καλύψουμε τους κορμούς των δέντρων με λινάτσες.
Να κάψουμε άχυρα για να δημιουργήσουμε ένα προστατευτικό σύννεφο πάνω από τα δέντρα μας.
Να τοποθετήσουμε πέτρες στην ανατολική πλευρά των δέντρων όπως προτείνει ο Ζεπ Χόλζερ, που έγραψα στην «Προστασία των φυτών μας από τον παγετό».
Να καλύψουμε τους κορμούς των δέντρων μας με άχυρα ή χώμα.
Δεν θα προχωρήσω σε άλλες μεθόδους, μια που ανεβάζουν πολύ το κόστος παραγωγής, θα εστιαστώ μόνο ξανά στην επιλογή των ποικιλιών.
Επίσης αν μια περιοχή δεν κάνει για κάποια δέντρα απλά δεν τα βάζουμε.
Μεταφέρω δυο σχόλια μετά τη δημοσίευση του άρθρου που θεωρώ ότι αξίζει να τα διαβάσετε.
Χαραλαμπός Παραπέρογλου.
Όντως έτσι είναι φίλε μου, εκείνη η παγωνιά ήταν καταστροφή και στον κάμπο των Τενάγων Φιλίππων το ίδιο – 17 με διάρκεια 4 με 5 ημερών, υγρασία σύνηθες φαινόμενο, γιατί πάντα πιάνει ομίχλη εδώ γι αυτό και η ποικιλία της Χαλκιδικής απέτυχε αλλά και το χαλάζι που είχε πέσει σε μέγεθος μανταρινιού τον Σεπτέμβρη της προηγούμενης χρονιάς δεν άφησε τίποτε. Αντικατέστησα με την ποικιλία που είπες και με Μεγάρων. Και το ανακάλυψα όταν μετά τον παγετό είδα στην περιοχή του Στρυμόνα ελαιώνα που ενώ όλοι οι γύρω έπαθαν ζημιά αυτός τίποτε σαν να ήταν σκεπασμένος και ρωτώντας έμαθα για την Πετροελιά λαδοελιά είναι κι έχει και λευκόσαρκη ποικιλία.
Μάκης Φίσκας.
Στο σπίτι μου που είναι κοντά στον Αλιάκμονα φύτεψα κλήματα σαβινιόν καπερνιέ, μερλώ και μοσχάτο. Δυστυχώς δεν ωρίμαζαν και αναγκάστηκα να τα ξεριζώσω. Τυχαία λοιπόν σ’ ένα χωριό είδα ένα αμπέλι με μια παραδοσιακή τοπική ποικιλία την οποία ονομάζαμε γαλλική. Όταν λοιπόν κλάδεψε πήρα λίγες κληματσίδες και τις φύτεψα. Σήμερα έχω ένα αμπελάκι με 13ο κλήματα τα οποία μου δίνουν περίπου 450 σταφύλι. Υπ’ όψιν ότι η ανωτέρω ποικιλία δεν προσβάλλεται από κανένα παράσιτο. Το μόνο που προσφέρω στο αμπελάκι μου είναι κουτσουλιές από τις κότες μου και ένα ράντισμα με γαλαζόπετρα μόλις δέσει το σταφύλι. Τα ζάχαρα δε που έχω πετύχει έφθασαν τους 12,75 βαθμούς. Το θεωρώ τεράστια επιτυχία λόγω του τόπου.
