Τις προάλλες (2/2/2022) έδωσα μια συνέντευξη σε ένα ραδιοφωνικό σταθμό, ο δημοσιογράφος ξεκίνησε με την ερώτηση «πόσο χρονών είσαι Παναγιώτη;». Προσωπικά μου αρέσει να ρωτάω τους ανθρώπους που γνωρίζω την ηλικία τους να ξέρω τη χρονιά γέννησης τους, είναι η πρώτη φορά από τα δεκαπέντε μου που ξεκίνησα να δίνω συνεντεύξεις να με ρωτήσουν πόσο χρονών είμαι. Ο δημοσιογράφος ήθελε μέσα από αυτή την ερώτηση να πει ότι έχω κάνει πολλά πράγματα στη ζωή μου.
Ξεκίνησα πολύ μικρός να ασχολούμαι με τις παραδοσιακές ποικιλίες, τον Ιανουάριο του 1991 σε ηλικία 22 χρονών είχα οργανώσει την πρώτη ομάδα για τη συλλογή, διατήρηση και διάδοση των παραδοσιακών ποικιλιών.
Τα πρώτα χρόνια ερχόταν να με συναντήσουν άνθρωποι και ξαφνιάζονταν για το νεαρό της ηλικίας μου. Περίμεναν να συναντήσουν κάποιον μεσήλικα και έβλεπαν ένα νέο παιδί.
Στις γιορτές των Χριστουγέννων ο γιος μου Πέτρος, μου είπε ότι είχε να κάνει μια εργασία για τη σχολή του σχετικά με το Πελίτι. Του το ζήτησε έναν καθηγητής. Έτσι οργανώσαμε τα γυρίσματα για το βίντεο. Το σενάριο ήταν του Πέτρου. Το σενάριο έλεγε να πάμε να βρούμε παραδοσιακούς σπόρους στα Πομακοχώρια. Έτσι επικοινωνήσαμε με τη Φατμέ που την είχα γνωρίσει το 2021 αλλά δεν την είχα επισκεφτεί στην καλύβα της, στο σπίτι στο βουνό).
Στις 28 Δεκεμβρίου 2021 μέσα σε ένα καιρό με σύννεφα, κρύο, χιόνια και μπόλικη λάσπη πήγαμε να συναντήσουμε τη Φατμέ.
Εχθές το βράδυ 3/2/2022 ο Πέτρος μου έστειλε το βίντεο που με χαρά σας παρουσιάζω. Όπως έγραψε και η γυναίκα μου Σοφία «το έργο του πατέρα, μέσα από τα μάτια του γιου του».
Ευχαριστώ όλους τους προγόνους μου, που με βοήθησαν να γίνω αυτό που έγινα.
Ευχαριστώ όλους εσάς που με στηρίξατε όλα αυτά τα χρόνια.
Ευχαριστώ τη νέα γενιά που αναλαμβάνει δράση.
Φωτογραφία: petrossain
