Πρώτη Οκτωβρίου 2023, στο Ν. Δελχί της Ινδίας, ώρα Ελλάδας 3:29 ξημερώματα, ώρα Ινδίας 6:00 το πρωί. Καλημέρα και καλό μήνα φίλοι και φίλες, θέλω να μοιραστώ σήμερα μαζί σας μια καταπληκτική ιστορία που ζήσαμε εχθές στο Ν. Δελχί.
Εχθές 30 Σεπτεμβρίου 2023, ήταν η τελευταία μας μέρα, στη Φάρμα της Nadanya στη Β. Ινδία. Έχω δημοσιεύσει τρία άρθρα:
Το Πελίτι στην Τράπεζα Σπόρων της Navdanya
Εκπαίδευση στη διατροφή φύλλων και βλαστών
Ένας από τους συμμετέχοντες στο σεμινάριο Αγρό Οικολογίας από το Α ως το Ω που πραγματοποιήθηκε τις τελευταίες τρις εβδομάδες στη φάρμα όπου παρακολουθήσαμε και εμείς ένα τμήμα των μαθημάτων του αλλά έκανα και παρουσίαση του Πελίτι, μας πρότεινε να ταξιδέψουμε μαζί πίσω στο Ν. Δελχί και να μας φιλοξενήσει στο σπίτι του.
Ο Σόμια (Saumya Sen) είναι 57 χρονών, σκηνοθέτης, έχει ζήσει στη Νέα Υόρκη, στο Λονδίνο και τώρα ζει στο Ν. Δελχί. Χάρη στην προσφορά της φιλοξενίας του το ταξίδι της επιστροφής στο Ν. Δελχί έγινε πολύ εύκολο και ξεκούραστο. Στην Ινδία μπορείς να πάρεις ένα ταξί και να πας από μια περιοχή σε μια άλλη, ή να το έχεις μια ολόκληρη μέρα κάνοντας τις δουλείες σου. Το κόστος ήταν 6000 ρουπίες δηλαδή 68 ευρώ που μηρυκαστήκαμε τρία άτομα, για ένα ταξίδι 6 ωρών.
Φτάνοντας στο Ν. Δελχί πήγαμε στο σπίτι του κ. Σόμια. Εντυποσιαστικάμε από την ωραία περιοχή όπου ζει, με πολλά δέντρα και ένα καταπληκτικό σπίτι ισόγειο σχεδόν με έναν μικρό κήπο, αντίκες παντού και πολλά βιβλία, φωτογραφικά λευκώματα, κ.α. και μια κυρία να φροντίζει το σπίτι.
Ο κ. Σόμια φιλοξενεί και άλλους πέντε συμμετέχοντες από το σεμινάριο που θα έρθουν αργά το βράδυ. Όταν πήγαμε την πρώτη φορά στο σπίτι του, λόγω ότι προσέχαμε τον κήπο, δεν προσέξαμε ότι η πόρτα του σπιτιού του ήταν ανοιχτή. Τη δεύτερη φορά που βγήκαμε από το σπίτι και επιστρέψαμε είδαμε ότι το σπίτι ήταν ανοιχτό. Βγήκαμε κάναμε μια πολύ μεγάλη βόλτα στο Ν. Δελχί η κυρία που ήταν στο σπίτι έφυγε αλλά άφησε μισάνοιχτη την πόρτα. Την τέταρτη φορά που πήγαμε στο σπίτι μετά από μια μικρή έξοδο επιστρέψαμε και η πόρτα ήταν ορθάνοιχτη.
Ρωτήσαμε τον κ. Σόμια γιατί αφήνει την πόρτα ανοιχτή; και μας απάντησε: η μητέρα μου στην Καλκούτα ποτέ δεν έκλεισε την πόρτα, ποτέ δεν κλείδωσε. Πάντα άφηνε την πόρτα ανοιχτή, για να μπορεί να έρθει ένας γείτονας, να έρθει ένας συγγενής, να περάσει ένας φτωχός να ζητήσει ένα πιάτο φαγητό. Αφήνω την πόρτα ανοιχτή γιατί έτσι έμαθα από την μητέρα μου. Ο γιος μου Πέτρος είπε: εμείς όταν ζούσαμε στο Μεσοχώρι αφήναμε πάνω στην πόρτα τα κλειδιά, αλλά στο Μεσοχώρι είχε μόνο τριάντα κατοίκους, όχι τριάντα εκατομμύρια κατοίκους.
Ο κ. Σόμια είναι λίγο πιο μεγάλος από εμένα είναι 57 χρονών, αυτό που μας περιγράφει, είναι αυτό που έζησα και εγώ και όλοι της γενειάς μου στο χωριό ή και στις πόλης στα μικρά μας χρόνια. Μετά όμως ήρθε ο φόβος και όλοι κλείσαμε τις πόρτες, τις κλειδώσαμε. Σήμερα για να επισκεφτείς έναν φίλο θα πρέπει να τον πάρεις τηλέφωνο ή θα πρέπει να το έχεις κανονίσει μέρες πριν. Δεν υπάρχει πλέον το αυθόρμητο, πέρασα από κάτω και ήρθα να σε δω, ή σε σκέφτηκα και ήρθα να δω τι κάνεις.
Έχουμε φιλοξενηθεί πριν χρόνια στο χωριό Καλλιόπη της Λήμνου σε ένα σπίτι που δεν είχε πόρτα, αν και μας είχε φανεί αυτό πολύ υπερβολικό το θεωρούσαμε εύκολο γιατί στο χωριό ζουν πολύ λίγοι άνθρωποι. Δεν περίμενα ποτέ σε μια μεγάλη πόλη και ιδίως σε μια πόλη όπως το Ν. Δελχί με εκατομμύρια φτωχούς ανθρώπους, να υπάρχει ένα σπίτι που δεν κλειδώνει το βράδυ, να βγαίνει βόλτα ο ιδιοκτήτης και να αφήνει μισάνοιχτη την πόρτα. Απίστευτο.
Με όλο αυτό που ζήσαμε με τον κ Σόμια, τον προσκαλέσαμε να επισκεφτεί την Ελλάδα και τη Γιορτή Σπόρων του Πελίτι στις 11 Μαΐου 2024.
Το πλεκτό σεμεδάκι της φωτογραφίας, που είναι της μητέρας του κ Σόμια και η περιγραφή της μητέρας του, μου θύμισαν τόσο ωραία πράγματα από την Ελλάδα, που νιώθω πολύ συγκινημένος.
Κείμενο και φωτογραφία Παναγιώτης Σαϊνατούδης.