Πέμπτη 28 Απριλίου 2022 στις 8μμ στον Οικισμό Φιλοξενίας του ΚΠΕ Παρανεστίου στα πλαίσια της 22ης Γιορτή Σπόρων του Πελίτι και της 4ης Ολυμπιακή Γιορτής Σπόρων
Το Πελίτι σε συνεργάζεται με την ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΩΦΕΛΕΙΑΣ «Undercurrent ΚΟΙΝΣΕΠ» παρουσιάζουν την εκδήλωση:
“Mε λαχτάρα σκορπώ τον πολύφυλλο ανθό της ζωής μου”
Στο αφιέρωμα θα συμμετέχουν:
Ευφημία Ζάννη: πιάνο
Γιάννης Αναστασιάδης: κιθάρα
Δρόσος Δρόσος: τραγούδι
Σοφία Γίδα: τραγούδι
Μαρία Θεοδωράκη: τραγούδι
Λαζάριδου Ευθυμία: απαγγελία
ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΠΕΛΙΤΙ:ΤΡΑΓΟΥΔΙ
Ο Μίκης και ο Μάνος μάς εισήγαγαν στην προνομιούχα θέση να γνωρίσουμε βαθύτερα τη δυνατότητα να ακούμε και να τραγουδάμε τον ποιητικό λόγο, να νιώθουμε την ανθρώπινη διάσταση των τραγουδιών και των νοημάτων, την φιλοσοφία των ποιητών, την τέχνη των λέξεων, τα ουμανιστικά μηνύματα που υπάρχουν βαθιά μέσα στις λέξεις των ποιητών και μέσα μας.
Ήταν οι θεμελιωτές του νεότερου μεταπολεμικού τραγουδιού και για να το διορθώσω· του νεότερου π ο λ ι τ ι σ μ ο ύ!
Οι στιγμές αυτές ,μετά τον θάνατό τους, μέσα στους πολέμους γύρω μας και στην βια, αυτές οι συγκινητικές στιγμές, μάς υποχρεώνουν στην εσωτερική αναζήτηση και στη δημιουργική Σ ι ω π ή!
Κι αν γεννηθείς κάποια στιγμή
Μιαν άλλη που δε θα υπάρχω
Μη φοβηθείς
Και θα με βρείς είτε σαν άστρο
Όταν μονάχος περπατάς στην παγωμένη νύχτα
Είτε στο βλέμμα ενός παιδιού που θα σε προσπεράσει
Eίτε στη φλόγα ενός κεριού που θα κρατάς
Χατζιδάκις
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Α΄ΜΕΡΟΣ
ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ
1.- Όμορφη Πόλη-Λιποτάκτες
(ποίηση Γιάννης Θεοδωράκης )από το album Λιποτάκτες)
Όμορφη πόλη φωνές μουσικές
απέραντοι δρόμοι κλεμμένες ματιές
ο ήλιος χρυσίζει χέρια σπαρμένα
βουνά και γιαπιά πελάγη απλωμένα
Θα γίνεις δικιά μου πριν έρθει η νύχτα
τα χλωμά τα φώτα πριν ρίξουν δίχτυα
θα γίνεις δικιά μου
Θα γίνεις δικιά μου πριν έρθει η νύχτα
τα χλωμά τα φώτα πριν ρίξουν δίχτυα
θα γίνεις δικιά μου
Η νύχτα έφτασε τα παράθυρα κλείσαν
η νύχτα έπεσε οι δρόμοι χαθήκαν
2.- Δακρυσμένα μάτια
(ποίηση Γιάννης Θεοδωράκης από το album Λιποτάκτες)
Δακρυσμένα μάτια νυσταγμένη γη
όνειρα κομμάτια ας ήτανε να ζω
στους μεγάλους δρόμους κάτω απ’ τις αφίσες
στα χιλιάδες χρώματα ας ήταν να βρεθώ
Να `ταν η καρδιά μου λαμπερό αστέρι
να `ταν η ματιά μου δίκοπο μαχαίρι
αστραφτερό σπαθί μες το μεσημέρι
αστραφτερό σπαθί μες το μεσημέρι
3.- Χάθηκα
(ποίηση Θεοδωράκης Γιάννης από το album Λιποτάκτες)
Χάθηκα,
Μέσα στους δρόμους που μ’ έδεσαν για πάντα
Μαζί με τα σοκάκια, μαζί με τα λιμάνια
Χάθηκα,
Γιατί δεν είχα τα φτερά και είχα εσένα Κατινιώ
Γιατ’ είχα όνειρα πολλά
Και το λιμάνι,
και το λιμάνι είναι μικρό
Γιατ’ ήμουν πάντα μόνος
Και θα `μαι πάντα μόνος.
4.- ΑΓΑΠΗ ΔΙΧΩΣ ΑΚΡΗ
(Ποίηση Νίκος Γκάτσοςαπό το album ΘΑΛΑΣΣΙΝΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ)
Αγάπη δίχως άκρη κι η θάλασσα πλατιά
Και της καρδιάς το δάκρυ, ωωω
Πικρή σταλαγματιά
Κοιμήσου παλληκάρι στο κύμα τ’ αρμυρό
Θ’ αλλάξει το φεγγάρι, ωωω
Κι εγώ, κι εγώ θα καρτερώ
Αστροφεγγιά του Μάρτη, τ’ Απρίλη ξαστεριά
Δε σου ’μελλε γλυκέ μου, ωωω
Να ξαναδείς στεριά
Κοιμήσου παλληκάρι στο κύμα τ’ αρμυρό
Θ’ αλλάξει το φεγγάρι, ωωω
Κι εγώ, κι εγώ θα καρτερώ
5.- Φερτε μου τη θάλασσα
(Ποίηση Νίκος Γκάτσος από το album ΘΑΛΑΣΣΙΝΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ)
Φέρτε μου τη θάλασσα να τη προσκυνήσω,
φέρτε μου τον ήλιο της να προσευχηθώ.
Έθρεψα τα σπλάχνα σου, κύμα πελαγίσιο,
με χιλιάδες μνήματα μέσα στο βυθό.
Φέρτε μου τη θάλασσα να τη προσκυνήσω,
φέρτε μου τον ήλιο της να προσευχηθώ.
Φέρτε μου τη θάλασσα να τη τραγουδήσω,
φέρτε μου τον ήλιο της για να ζεσταθώ.
Οι νεκρές αγάπες μου δε θα ‘ρθούνε πίσω,
βάλτε με στον κόρφο της ν’ αποκοιμηθώ.
Φέρτε μου τη θάλασσα να τη τραγουδήσω,
φέρτε μου τον ήλιο της για να ζεσταθώ.
Φέρτε μου τη θάλασσα να τη προσκυνήσω,
φέρτε μου τον ήλιο της να προσευχηθώ.
6.- ΜΑΡΙΝΑ
(Ποίηση Οδυσσέα Ελύτη από το album Μικρες Κυκλάδες)
Δώσε μου δυόσμο να μυρίσω,
λουίζα και βασιλικό,
μαζί μ’ αυτά να σε φιλήσω,
και τι να πρωτοθυμηθώ
Τη βρύση με τα περιστέρια,
των αρχαγγέλων το σπαθί,
το περιβόλι με τ’ αστέρια,
και το πηγάδι το βαθύ
Τις νύχτες που σε σεργιανούσα,
στην άλλη άκρη τ’ ουρανού
και ν’ ανεβαίνεις σε θωρούσα,
σαν αδελφή του αυγερινού
Μαρίνα πράσινο μου αστέρι
Μαρίνα φως του αυγερινού
Μαρίνα μου άγριο περιστέρι
και κρίνο του καλοκαιριού
7.- ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΑΙΜΑΤΑ –
(Ποίηση Οδυσσέα Ελύτη από το album ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ)
Της αγάπης αίματα με πορφύρωσαν
Και χαρές ανείδωτες με σκιάσανε
Οξειδώθηκα μες στη νοτιά των ανθρώπων
Μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο.
Στ’ ανοιχτά του πελάγου με καρτέρεσαν
Με μπομπάρδες τρικάταρτες και μου ρίξανε
Αμαρτία μου να ‘χα κι εγώ μιαν αγάπη
Μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο.
Τον Ιούλιο κάποτε μισανοίξανε
Τα μεγάλα μάτια της μες στα σπλάχνα μου
Την παρθένα ζωή μια στιγμή να φωτίσουν
Μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο.
Κι από τότε γύρισαν καταπάνω μου
Των αιώνων όργητες ξεφωνίζοντας
Ο που σ’ είδε, στο αίμα να ζει
Και στην πέτρα
Μακρινή μητέρα Ρόδο μου Αμάραντο.
Της πατρίδας μου πάλι ομοιώθηκα
Μες στις πέτρες άνθισα και μεγάλωσα
Των φονιάδων το αίμα με φως
Ξεπληρώνω
Μακρινή Μητέρα Ρόδο μου Αμάραντο.
8.- ΕΝΑ τΟ ΧΕΛΙΔΟΝΙ
(Ποίηση Οδυσσέα Ελύτη από το album ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ)
Ένα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβή
για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή
Ένα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβή
για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή
Θέλει νεκροί χιλιάδες να ‘ναι στους τροχούς
Θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους.
Θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους.
Θε μου Πρωτομάστορα μ’ έχτισες μέσα στα βουνά
Θε μου Πρωτομάστορα μ’ έκλεισες μες στη θάλασσα!
Θε μου Πρωτομάστορα μ’ έχτισες μέσα στα βουνά
Θε μου Πρωτομάστορα μ’ έκλεισες μες στη θάλασσα!
Πάρθηκεν απ’ τους μάγους το σώμα του Μαγιού
Το ‘χουνε θάψει σ’ ένα μνήμα του πέλαγου
Πάρθηκεν απ’ τους μάγους το σώμα του Μαγιού
Το ‘χουνε θάψει σ’ ένα μνήμα του πέλαγου
σ’ ένα βαθύ πηγάδι το ‘χουνε κλειστό
μύρισε το σκοτάδι κι όλη η άβυσσος
μύρισε το σκοτάδι κι όλη η άβυσσος
Θε μου Πρωτομάστορα μέσα στις πασχαλιές και Συ
Θε μου Πρωτομάστορα μύρισες την Ανάσταση.
Θε μου Πρωτομάστορα μέσα στις πασχαλιές και Συ
Θε μου Πρωτομάστορα μύρισες την Ανάσταση.
9.- ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΗΛΙΕ ΝΟΗΤΕ
(Ποίηση Οδυσσέα Ελύτη από το album ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ)
Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ
και μυρσίνη εσύ δοξαστική
Μη παρακαλώ σας μη
μη τη λησμονάτε τη χώρα μου
Αετόμορφα τα έχει τα ψηλά βουνά
στα ηφαίστεια κλήματα σειρά
Και τα σπίτια πιο λευκά
στου γλαυκού το γειτόνεμα!
Τα πικρά μου χέρια με τον κεραυνό
τα γυρίζω πίσω απ’ τον καιρό
Τους παλιούς μου φίλους καλώ
με φοβέρες και μ’ αίματα
Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ
και μυρσίνη εσύ δοξαστική
Μη παρακαλώ σας μη
μη τη λησμονάτε τη χώρα μου.
10.-ΑΡΝΗΣΗ
(Ποίηση Γιώργου Σεφέρη από το album ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ-ΕΠΙΦΑΝΙΑ)
Στο περιγιάλι το κρυφό
κι άσπρο σαν περιστέρι
διψάσαμε το μεσημέρι
μα το νερό γλυφό.
Πάνω στην άμμο την ξανθή
γράψαμε τ’ όνομά της
Ωραία που φύσηξε ο μπάτης
και σβήστηκε η γραφή .
Με τι καρδιά, με τι πνοή,
τι πόθους και τι πάθος
πήραμε τη ζωή μας· λάθος!
κι αλλάξαμε ζωή.
11.-ΚΑΥΜΟΣ
Ποίηση Ιάκωβος Καμπανέλης
Είναι μεγάλος ο γιαλός
Είναι μακρύ το κύμα
Είναι μεγάλος ο καημός
Κι είναι πικρό το κρίμα
Ποτάμι μέσα μου πικρό
Το αίμα της πληγής σου
Κι από το αίμα πιο πικρό
Στο στόμα το φιλί σου
Κι από το αίμα πιο πικρό
Στο στόμα το φιλί σου
Δεν ξέρεις τι ‘ναι παγωνιά
Βραδιά χωρίς φεγγάρι
Να μη γνωρίζεις ποια στιγμή
Ο πόνος θα σε πάρει
Ποτάμι μέσα μου πικρό
Το αίμα της πληγής σου
Κι από το αίμα πιο πικρό
Στο στόμα το φιλί σου
Κι από το αίμα πιο πικρό
12.-ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ ΠΟΥ ΞΑΝΑΡΧΙΖΕΙ
(ποίηση Μάνου Ελευθερίου από τον κύκλο τραγουδιών “ τα λαϊκά”)
Κάθε πρωί που ξαναρχίζει
μας έχει πάρει την καρδιά μας
στις φάμπρικες μια ιστορία
ζυμώνεται στα δάκρυα μας.
Μα ποιος πονάει για όλα αυτά
και ποιος γι’ αυτά θα κλάψει
ποιος θα μιλήσει στο Θεό
και ποιος θα του τα γράψει.
Μες στα γιαπιά και μες στη σκόνη
στις αγορές και στα σφαγεία
κι απ’ το στρατό γραμμή τιμόνι
και στα παλιά μηχανουργεία.
Μα ποιος πονάει για όλα αυτά
και ποιος γι’ αυτά θα κλάψει
ποιος θα μιλήσει στο Θεό
και ποιος θα του τα γράψει.
13.- Στρώσε το στρώμα σου για δυο
Ο δρόμος είναι σκοτεινός
Ώσπου να σ’ ανταμώσω
Ξεπρόβαλε μεσοστρατίς
Το χέρι να σου δώσω
Στρώσε το στρώμα σου για δυο
Για σένα και για μένα
Ν’ αγκαλιαστούμε απ’ την αρχή
Να ‘ν’ όλα αναστημένα
Σ’ αγκάλιασα μ’ αγκάλιασες
Μου πήρες και σου πήρα
Χάθηκα μες στα μάτια σου
Και στη δική σου μοίρα
Μέσα στις ίδιες γειτονιές
Έρημος ζητιανεύω
Ό, τι μαζί σού σκόρπισα
Γυρνώ και το γυρεύω
Πρόγραμμα
ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΙΣ
1.-Βαλς χαμένων ονείρων-ορχηστρικό
2.-Νανουρισμα(Νάνι του ρήγα το παιδί)
σε στίχους Γκάτσος Νίκος και σύνθεση Χατζιδάκις Μάνος από το album Aliki my love.
Νάνι του Ρήγα το παιδί,
του βασιλιά τ’ αγγόνι.
Νάνι του κήπου η πασχαλιά,
του Μάη το χελιδόνι.
Κοιμήσου φως της χαραυγής
κι άστρο χρυσό τ’ Απρίλη
κι η Παναγιά στον ύπνο σου
χαμογελά στα χείλη.
Κάμε τον ύπνο σύννεφο
και τ’ όνειρό σου πάχνη
κι ένα πουλί τ’ αυγερινού
να σ’ ανταμώσει ψάχνει.
Νάνι του Ρήγα το παιδί,
του βασιλιά τ’ αγγόνι.
Νάνι του κήπου η πασχαλιά,
του Μάη το χελιδόνι.
3.- Όνειρο παιδιών της γειτονιάς
Ήρθα για να σας δείξω ο ίδιος την Οδό Ονείρων.
Δεν ξεχωρίζει. Είναι ένας δρόμος σαν όλους τους άλλους δρόμους της Αθήνας.
Είναι, ας πούμε, ο δρόμος που κατοικούμε. Μικρός, ασήμαντος, λυπημένος, τυραννικός, μα κι απέραντα ευγενικός.
Έχει πολύ χώμα, πολλά παιδιά, πολλές μητέρες, πολλές ελπίδες και πολλή σιωπή. Κι όλα σκεπασμένα από ένα τρυφερό, μα κι αβάσταχτο ουρανό.
Εδώ, σ’ αυτό το δρόμο, γεννιούνται και πεθαίνουν τα όνειρα τόσων παιδιών, ίσαμε τη στιγμή που η αναπνοή τους θα ενωθεί με τ’ ανοιξιάτικο αεράκι του επιταφίου και θα χαθεί.
Όμως τη νύχτα δεν τους πιάνει ο ύπνος…
Kι όταν δεν ονειρεύονται, τραγουδούν…
Dm A Dm A
Κάθε κήπος έχει μια φωλιά για τα πουλιά
Dm A Dm A
Κάθε δρόμος έχει μια καρδιά για τα παιδιά
A# F
Μα κυρά μου εσύ, σαν τι να λες με την αυγή
D# Dm A
και κοιτάς τ’ αστέρια που όλο πέφτουν σα βροχή
Δώς μου τα μαλλιά σου να τα κάνω προσευχή
για να ξαναρχίσω το τραγούδι απ’ την αρχή
Κάθε σπίτι κρύβει λίγη αγάπη στη σιωπή
μα ένα αγόρι έχει την αγάπη για ντροπή
Μα κυρά μου εσύ…
Κάθε σπίτι κρύβει λίγη αγάπη στη σιωπή
μα ένα αγόρι έχει την αγάπη για ντροπή
4.- Έλα πάρε μου τη λύπη
Είσαι ένα περιστέρι
Που πετά στον ουρανό
Πάμε να βρούμε ένα αστέρι
Σε ένα κόσμο μακρινό
Πάμε να βρούμε ένα αστείο
Σε ένα κόσμο μακρινό
Έλα να
Έλα να
Βρούμε ένα αστέρι
Που πετά
Που πετά
Ψηλά στον ουρανό
Είσαι ένα καρδιοχτύπι
Μου έχεις κόψει τα φτερά
Έλα πάρε μου την λύπη
Έλα δόσε μου την χαρά
Έλα πάρε μου την λύπη
Έλα δόσε μου την χαρά
Είσαι ένα καρδιοχτύπι
Μου έχεις κόψει τα φτερά
Τα γαρύφαλλα σου μέτρα
Σε αγαπώ όσο κανείς
Κάνω την καρδιάμου πέτρα
και προσμένω να φανείς
Ελα και, ελα και, και σε περιμένων
Στη γωνια, στη γωνια του δρόμου να φανείς
5.- Η εποχή της αγάπης.
Τ’ όνομά σου μου ‘φερνε το σφύριγμα του αγέρα
τ’ όνομά σου κι έτρεμε η ψυχή
Ετοιμάσου μου ‘λεγε η καρδιά, μα κάθε μέρα
στην υγειά σου μ’ έπινε η βροχή
Τρυφερά τις νύχτες την αγάπη μου φωνάζεις
τρυφερά σε γύρευα κι εγώ
Το πρωί τριαντάφυλλο του κήπου μου φαντάζεις
το πρωί, τ’ αγκάθι σου είναι εδώ.
Μα αν δε σε βρω, να μην ξεχνάς
ότι σταυρώνεις το προσκυνάς.
Τ’ άγγιγμά σου χάραζε το σώμα μου απ’ τη μνήμη
πρώτα η πίστη κι ύστερα διωγμοί
Κάποιος άλλος φόραγε και μ’ έκανε συντρίμμι
τ’ άρωμά σου κι έφυγα χλωμή.
Τρυφερά τις νύχτες την αγάπη μου φωνάζεις
τρυφερά σε γύρευα κι εγώ
Το πρωί τριαντάφυλλο του κήπου μου φαντάζεις
το πρωί, τ’ αγκάθι σου είναι εδώ.
Μα αν δε σε βρω, να μην ξεχνάς
ότι σταυρώνεις το προσκυνάς.
Μα αν δε σε βρω μην το λησμονάς
ότι σταυρώνεις να το προσκυνάς
6.- Μια πόλη μαγική
Μια πόλη μαγική
ζούμε μαζί οι δυο αγαπημένοι
μια πόλη σαν κι αυτή
πεθαίνει, ζει
κι αλλάζει μαγεμένη.
Σαν πέσει η σκοτεινιά
η αναπνοή μου
θα σμίξει με τ’ αγέρι
τότες η πόλη θα φανεί
μονάχη ερημική
σαν τ’ ακριβό μου αστέρι.
7.- Άσπρο περιστέρι
Όποιος πόνεσε μέσα στη ζωή
όποιος έκλαψε σα μικρό παιδί
τώρα τίποτα πια δε σου ζητά
μόνο στ’ όνειρο θα σ’ αναζητά
Άσπρο περιστέρι, μεσ’ τη συννεφιά
μου δωσες το χέρι να χω συντροφιά
άσπρο περιστέρι
μαύρο μου φτερό,
κάθε καλοκαίρι θα σε καρτερώ.
Όταν σήκωσα το βαρύ σταυρό
μου παράγγειλες να ρθω να σε βρω
κι οταν δάκρυσα σαν τη Παναγιά
ήταν άνοιξη και Πρωτομαγιά.
Άσπρο περιστέρι μεσ’ τη συννεφιά
μου δωσες το χέρι να χω συντροφιά
άσπρο περιστέρι
μαύρο μου φτερό
κάθε καλοκαίρι θα σε καρτερώ
θα σε καρτερώ
8.-Τ αστέρι του βοριά
Τ’ αστέρι του βοριά
θα φέρει η ξαστεριά
μα σαν φανεί μέσα από το πέλαγο πανί
θα γίνω κύμα και φωτιά
να σ’ αγκαλιάσω ξενιτιά
Κι εσύ χαμένη μου Πατρίδα μακρινή
θα γίνεις χάδι και πληγή
σαν ξημερώσει σ’ άλλη γη
Τώρα πετώ για της ζωής το πανηγύρι,
Τώρα πετώ για της χαράς μου τη γιορτή
Φεγγάρια μου παλιά
καινούρια μου πουλιά
διώξτε τον ήλιο και τη μέρα απ’ το βουνό
για να με δείτε να περνώ
σαν αστραπή στον ουρανό.
9.-Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι
Τρεις μέρες χώ , τρεις μέρες χώρισα από σένα
τρεις νύχτες μέ , τρεις νύχτες μένω μοναχή,
σαν τα βουνά που στέκουν τώρα δακρυσμένα
όταν τα βρέ , όταν τα βρέχουν οι ουρανοί.
Διώξε τη λύπη, παλικάρι
πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι.
Πως να βγω και, πως να βγω και να περπατήσω
τα λόγια του, τα λόγια του να θυμηθώ;
με το φεγγάρι πως, αχ πως να τραγουδήσω
με το φεγγάρι πως να παρηγορηθώ;
10.- Εφτά τραγούδια θα σου πω
Βγήκανε τ’ άστρα
κι οι κοπέλες με τ’ άσπρα
κατεβαίνουν στην κάτω γειτονιά.
Τα παλληκάρια
παρατάνε τα ζάρια
κι ανταμώνουν στου δρόμου τη γωνιά.
Στου Παραδείσου τα μπουζούκια θα με πας,
κι αφού χορέψουμε και πάψει ο σαματάς
εφτά τραγούδια θα σου πω, για να διαλέξεις το σκοπό,
για να μου πεις, για να σου πω το “Σ’ αγαπώ”.
11. Τα παιδιά του Πειραιά
Aπ’ το παράθυρό μου στέλνω
Ένα δύο και τρία και τέσσερα φιλιά
Που φτάνουν στο λιμάνι
Ένα και δύο και τρία και τέσσερα πουλιά
Πώς ήθελα να είχα ένα και δύο
Και τρία και τέσσερα παιδιά
Που σαν θα μεγαλώσουν όλα
Θα γίνουν λεβέντες για χάρη του Πειραιά
Όσο κι αν ψάξω, δεν βρίσκω άλλο λιμάνι
Τρελή να με ‘χει κάνει, όσο τον Πειραιά
Που όταν βραδιάζει, τραγούδια μ’ αραδιάζει
Και τις πενιές του αλλάζει, γεμίζει από παιδιά
Aπό την πόρτα μου σαν βγω
Δεν υπάρχει κανείς που να μην τον αγαπώ
Και σαν το βράδυ κοιμηθώ, ξέρω πως
Ξέρω πως, πως θα τον ονειρευτώ
Πετράδια βάζω στο λαιμό, και μια χά
Και μια χά, και μια χάντρα φυλακτό
Γιατί τα βράδια καρτερώ, στο λιμάνι σαν βγω
Κάποιον άγνωστο να βρω
Όσο κι αν ψάξω, δεν βρίσκω άλλο λιμάνι
Τρελή να με ‘χει κάνει, όσο τον Πειραιά
Που όταν βραδιάζει, τραγούδια μ’ αραδιάζει
Και τις πενιές του αλλάζει, γεμίζει από παιδιά
12.-Καλυμνιώτικο(Τώρα που πας στην ξενιτιά)
Τώρα που πας στη ξενιτειά
πουλί θα γίνω του νοτιά
γρήγορα να σ’ ανταμώσω.
Για να σου φέρω τον σταυρό
που μου παράγγειλες να βρω
δαχτυλίδι να σου δώσω.
Ήσουν κυπαρίσσι στην αυλή μου αγαπημένο
ποιος θα μου χαρίσει το φιλί που περιμένω.
Στ’ όμορφο ακρογιάλι καρτερώ να μου ‘ρθεις πάλι
σαν μικρό χαρούμενο πουλί.
Χρυσή μου αγάπη έχε γεια
να ‘ναι μαζί σου η Παναγιά
κι όταν ‘ρθει το περιστέρι.
Θα χω κρεμάσει φυλαχτό
στο παραθύρι τ’ ανοιχτό
την καρδιά μου σαν αστέρι.
Ήσουν κυπαρίσσι στην αυλή μου αγαπημένο
ποιος θα μου χαρίσει το φιλί που περιμένω.
Στ’ όμορφο ακρογιάλι καρτερώ να μου ρθεις πάλι
σαν μικρό χαρούμενο πουλί.
13.- Αγάπη που ‘γινες δίκοπο μαχαίρι
Αγάπη που ‘γινες δίκοπο μαχαίρι
κάποτε μου ‘δινες μόνο τη χαρά
μα τώρα πνίγεις τη χαρά στο δάκρυ
δε βρίσκω άκρη δε βρίσκω γιατρειά
μα τώρα πνίγεις τη χαρά στο δάκρυ
δε βρίσκω άκρη δε βρίσκω γιατρειά
Φωτιές ανάβουνε μες στα δυό του μάτια
τ’ αστέρια πέφτουνε όταν με θωρεί
σβήστε τα φώτα σβήστε το φεγγάρι
σαν θα με πάρει το πόνο μου μη δεί
σβήστε τα φώτα σβήστε το φεγγάρι
σαν θα με πάρει το πόνο μου μη δεί.
14.- Είμαι αητός χωρίς φτερά
Σαν τον αετό είχα φτερά ώ ώ ώ
και πέταγα
και πέταγα πολύ ψηλά
μα ένα χέρι λατρεμένο
ένα χέρι λατρευτό
μου τα κόβει τα φτερά μου
για να μη ψηλά πετώ
Είμ’ αετός χωρίς φτερά
χωρίς αγάπη και χαρά
χωρίς αγάπη και χαρά
είμ’ αετός χωρίς φτερά
Το χέρι αυτό το λατρευτό ώ ώ ώ
μες στη ζωή
μες στη ζωή θα τ’ αγαπώ
ό, τι και να μου ‘χει κάνει
όλα του τα συγχωρώ
με φτερούγες τσακισμένες
πάντα εγώ θα τ’ αγαπώ
15.-Πάει ο καιρός.
Πάει ο καιρός
Gm
Πάει ο καιρός, πάει ο καιρός
D
που ήταν ο κόσμος δροσερός
Cm D
και κάθε αυγή ξεκινούσε μια πηγή
Gm
για να ποτίσει όλη τη γη
Ήρθανε νύχτες και βροχές
και χειμωνιάσαν οι ψυχές
και στο βαθύ το σκοτάδι έχει σταθεί
ένα παιδί να ζεσταθεί
Gm Cm Gm D Gm
Τώρα το δάκρυ κυλάει στο χώμα, και πέρα απ’ το βοριά
Cm Gm F A#
ένα καράβι ρωτάει ακόμα πού θα βρει στεριά
Πάει ο καιρός…
16.- Σ΄αγαπώ
Σ’ αγαπώ κι από… και απόψε θα στο πω
σ’ αγαπώ καλέ μου σαν Θεό μου σ’ αγαπώ
πιες κι εσύ κρασί ν’ αδειάσει κι η μισή
πιες κι εσύ καλέ μου το δικό μου το κρασί.
Η ζωή περνά και πίσω δε γυρνά
η ζωή μας φαρμάκια μας κερνά
και ποτέ, ποτέ βρε άνθρωπε κουτέ
το ποτήρι μη το ξεχνάς ποτέ.
Σ’ αγαπώ κι από. κι απόψε θα στο πω
σ’ αγαπώ καλέ μου σαν Θεό μου σ’ αγαπώ
πιες κι εσύ κρασί ν’ αδειάσει κι η μισή
πιες κι εσύ καλέ μου το δικό μου το κρασί.
Η ζωή περνά και πίσω δε γυρνά
η ζωή μας φαρμάκια μας κερνά
και ποτέ, ποτέ βρε άνθρωπε κουτέ
το ποτήρι μη το ξεχνάς ποτέ.
