Πριν χρόνια, όταν ζούσα στο Δασωτό Κ. Νευροκοπίου είχα ζητήσει από μια κυρία κάποια φασόλια. Σε όλο το χωριό τα φασόλια ήταν βασική καλλιέργεια και υπήρχαν πολλές και διαφορετικές ποικιλίες.
Μετά από μερικούς μήνες τη ρώτησα «πώς πάνε τα φασόλια;»
Ήταν λίγο σκυθρωπή, «σπείραμε τα φασόλια, μετά έβρεξε πολύ, σάπισαν τα φασόλια. Χρειάστηκε να τα σπείρουμε ξανά. Τα σπείραμε δεύτερη φορά αλλά οι βροχές συνέχισαν και τα σάπισαν και έτσι, έχασα το σπόρο».
Το φθινόπωρο του 2020 σπείραμε στους κήπους του Πελίτι, αρακά, μπιζέλι και κουκιά κ.α. Ο καιρός ήταν πολύ καλός για την εποχή και τα φυτά αναπτύχθηκαν πολύ. Ο «καλός καιρός» κράτησε ως τον Ιανουάριο του 2021 σχεδόν. Μόλις έκανε τις θερμοκρασίες που θα έπρεπε να είχε κάνει από το Νοέμβριο τα φυτά ήταν ευαίσθητα και πάγωσαν.
Τώρα θα πρέπει να σπαρθούν ξανά από την αρχή. Τώρα όμως έχει προχωρήσει ο καιρός και λόγο του χιονιά των ημερών μπορεί να μη προλάβουμε να βάλουμε ξανά αρακά, μπιζέλι και κουκιά.
Συμπέρασμα: όταν έχουμε κάποιες ποικιλίες που είναι μοναδικές, κρατάμε ένα μικρό απόθεμα ως που να πάρουμε ξανά σπόρο. Γιατί μπορεί ένας απρόσμενός παράγοντας να μας καταστρέψει την καλλιέργεια.
Στην δεύτερη περίπτωση με την αλλαγή του καιρού που είναι πλέον ένα βασικό θέμα που θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτική με την διαχείριση πολύτιμων αποθεμάτων σπόρων.
Σε σχέση με την πρώτη περίπτωση βλέπουμε την αξία των συλλογών σπόρων. Είχα από τα φασόλια που μου έδωσε η κυρία και μπόρεσα να της δώσω ξανά πίσω για να ξεκινήσει, ξανά την καλλιέργεια τους.