«Τι κάνεις; Κουκιά σπέρνω»
«άσπρα κουκιά, μαύρα κουκιά»
Τα κουκιά είναι γνωστά στην Ελλάδα από την αρχαιότητα. Στην αρχαία Ελλάδα χρησιμοποιούσαν τα άσπρα και τα μαύρα κουκιά για να ψηφίσουν κάποιον υποψήφιο. Τα λευκά ήταν ψήφος υπέρ τα μαύρα κουκιά ήταν ψήφος κατά.
Το 1998 ταξίδεψα με τα πόδια στην Κρήτη για να βρω παραδοσιακές ποικιλίες σπόρων. Στο οροπέδιο Λασιθίου συνάντησα έναν παππού που μου έδωσε μια χούφτα κουκιά. Ο ίδιος ήταν βαριά άρρωστος και αρκετά ηλικιωμένος. Η μορφή του έχει μείνει στη μνήμη μου.
Στο σπίτι μας δεν τρώγαμε κουκιά οπότε δεν τα ξέρω ως φαγητό, τα γνώρισα μέσα από τα ταξίδια μου και ιδιαιτέρα στην Κρήτη.
Φέτος κάνουμε μια προσπάθεια ανανέωσης ποικιλιών από κουκιά, από εκεί και η φωτογραφία.
Τα κουκιά είναι μια εύκολη καλλιέργεια. Ο πολλαπλασιασμός τους γίνεται με σπόρο. Στη Νότια Ελλάδα μπορούμε να βάλουμε τα κουκιά το Σεπτέμβρη μέχρι και αρχές Νοεμβρίου στη Βόρεια Ελλάδα τα βάζουμε Φλεβάρη με Μάρτη.
Ο σπόρος φυτρώνει μετά από δέκα μέρες περίπου. Η σπορά μπορεί να γίνει σε γραμμές 30 – 40 εκ γραμμή από γραμμή και 20 εκ φυτό από φυτό.
Αν η άνοιξη είναι ξερή θα χρειαστεί να ποτίσουμε τα κουκιά μας.
Τα κουκιά μπορούμε να τα φάμε φρέσκα ή ξερά ωμά ή μαγειρεμένα. Όταν οι λοβοί τους είναι φρέσκοι μπορούμε να τους συγκομίσουμε και να τους μαγειρέψουμε όπως και τα φασολάκια.
Όταν ξεραθούν τα μαγειρεύουμε όπως τα όσπρια.
Σε κάποιες περιοχές στην Κρήτη τα νεαρά φύλλα από τα κουκιά τα κάνουν σαλάτα.
Για να πάρουμε το σπόρο για την επόμενη χρονιά. Αφήνουμε τα κουκιά να ξεραθούν πάνω στο φυτό. Αφού ξεραθούν θα τα συγκομίσουμε θα τα καθαρίσουμε με τα χέρια από το λοβό και θα τα βάλουμε στον ίσκιο για να στεγνώσουν.
Θέλουν περίπου μια εβδομάδα για να στεγνώσουν. Είναι καλό ανά δυο μέρες να τα ανακατεύουμε με τα χέρια μας για να στεγνώσουν ομοιόμορφα μια που είναι αρκετά μεγάλος ο σπόρος τους.
Τα αποθηκεύουμε σε ένα γυάλινο βάζο σε δροσερό μέρος. Γράφουμε πάνω στο βάζω σε μια ετικέτα τη χρονιά συγκομιδής. Στη διάρκεια του χρόνου αποθήκευσης ελέγχουμε το βάζω για πιθανών ανάπτυξη εντόμων.
