Οι κολοκύθες είναι τα αγαπημένα λαχανικά για παιδικές ιστορίες. Είναι ένα αγαπημένο λαχανικό, οι κολοκύθες τρώγονται ψητές, στο φούρνο. Μπορούμε να φάμε τα άνθη τους, γεμιστά με ρύζι, τηγανιτά ή στο φούρνο. Μπορούμε να κάνουμε βελουτέ σούπες για το χειμώνα. Ο θρακιώτικος τραχανάς με λαχανικά έχει μέσα και κολοκύθα.
Υπάρχουν πολλά σχέδια κολοκύθας κολοκύθες μικρές που ζυγίζουν ένα κιλό αλλά και κολοκύθες που ζυγίζουν 100 κιλά.
Κολοκύθες στρόγγυλες, μακρόστενες, αχλαδόσχημες, με εξογκώματα κ.λ.π.
Όλες οι κολοκύθες τρώγονται, ακόμη και οι κολοκύθες σφουγγάρι και οι νεροκολοκύθες που ξυλοποιούνται στο αρχικό στάδιο ανάπτυξης τους επίσης τρώγονται.
Εποχή σποράς: για πρώιμη σπορά μπορείτε να κάνετε τα φυτά μέσα σε φυτοδοχεία σε προστατευμένο μέρος και να τα μεταφυτέψουμε όπως κάνουμε και με άλλα λαχανικά. Συνήθως τις κολοκύθες τις κάνουμε σπορά κατευθείαν στο έδαφος από το τέλος των παγετών της άνοιξης και μετά, τέλη Απριλίου ανάλογα με την περιοχή που βρίσκεστε.
Οι σπόροι της κολοκύθας θέλουν υψηλές θερμοκρασίες για να φυτρώσουν, φυτρώνουν μέσα σε δέκα με δώδεκα μέρες. Το βάθος σποράς είναι το διπλάσιο από το μέγεθος του σπόρου περίπου 3 εκατοστά.
Οι κολοκύθες για να μπορέσουν να αναπτυχθούν και για να αποφύγουμε τις ασθένειες θα πρέπει να τις φυτεύουμε σε μεγάλες αποστάσεις. Θέλουν ένα μέτρο απόσταση φυτό από φυτό. Αν τις έχουμε σε γραμμές, οι γραμμές μας θα πρέπει να απέχουν ως και δυο μέτρα η μια από την άλλη.
Πότισμα: οι κολοκύθες έχουν ανάγκη το νερό, την άνοιξη τις ποτίζουμε κάθε δυο μέρες και το καλοκαίρι κάθε μέρα. Ποτίζουμε στη ρίζα και όχι στα φύλλα για να αποφύγουμε τις ασθένειες και τα εγκαύματα από τον ήλιο. Στο στάδιο της ανθοφορίας μειώνουμε το πότισμα για να δέσουν οι κολοκύθες. Αυτή είναι μια τεχνική που κάνουμε και στις ντομάτες.
Έδαφος και λίπανση: η κολοκύθα για να μπορέσει να αναπτυχθεί θέλει γόνιμο έδαφος. Εμπλουτίζουμε με κόμποστ ή χωνεμένη κοπριά το σημείο που θα φυτέψουμε τις κολοκύθες μας.
Καρπόδεση: Αν η κολοκύθα μας «τρέχει» χωρίς να δένει καρπούς κόβουμε λίγο τις άκρες τις για να δέσει καρπούς.
Συγκαλλιέργεια: η πιο γνωστή ιστορία για τη συγκαλλιέργεια της κολοκύθας είναι οι τρις αδερφές. Είναι μια ιστορία που τη λένε οι ιθαγενείς στη Β. Αμερική αλλά και στο Κ. Νευροκόπη της Δράμας κάνανε ακριβώς το ίδιο όταν έζησα εκεί. Πρώτα φυτεύουμε φασόλια, μετά καλαμπόκια για να αναρριχηθούν τα φασόλια και στο τέλος στη σκιά και των δύο αναπτύσσονται οι κολοκύθες.
Συγκομιδή: οι κολοκύθες μας είναι ώριμες να τις μαζέψουμε κοντά στους πέντε μήνες μετά από τη σπορά τους. Συνήθως στα μέσα με τέλη Σεπτέμβρη. Το χρώμα της κολοκύθας είναι που μας δείχνει αν είναι ώριμη η κολοκύθα μας. Επίσης αν χτυπήσουμε πάνω της και βγάλει ένα υπόκωφο θόρυβο τότε η κολοκύθα μας είναι ώριμη.
Κολοκύθες για σπόρο: αν θέλουμε να πάρουμε τους σπόρους της κολοκύθας για να τις φυτέψουμε την επόμενη χρονιά, θα πρέπει αφού τις βγάλουμε από το χωράφι μας να τις αφήσουμε ένα μήνα ακόμη χωρίς να τις κόψουμε, ο σπόρος συνεχίζει να ωριμάζει.
Αποθήκευση: όταν ζούσα στα Πομακοχώρια το φθινόπωρο τα σπίτια γέμιζαν με κολοκύθες. Αυτό που έλεγαν οι Πομάκοι είναι τις βάζουμε μέσα στο σπίτι για να μην κρυώσουν. Οι κολοκύθες αν αποθηκευτούν σε ζεστό μέρος μπορούν να κρατήσουν ως την άνοιξη.
Έκθεση κολοκύθας: το Πελίτι στις εκδηλώσεις του φροντίζει να εκθέτει κολοκύθες για να δείξει την πληθώρα από το μέγεθος και τα σχήματα. Αν έχετε και εσείς κολοκύθες μπορείτε να τις φέρετε στη Γιορτή Σπόρων του Πελίτι. Η γιορτή γίνεται κάθε χρόνο το Σάββατο μετά το Πάσχα, για το 2023 είναι το Σάββατο 22 Απριλίου.