Πρόσφατα διάβαζα μια δημόσια συζήτηση για το ποίος χλοοτάπητας είναι πιο καλός, ο πλαστικός ή το γκαζόν.
Σήμερα θα σας παρουσιάσω τον χλοοτάπητα που έχουμε στο Πελίτι.
Αποτελείτε από άγρια χόρτα, βότανα, λουλούδια κ. α. τον έσπειραν τα πουλιά, τα ζώα και ο αέρας.
Μεγαλώνει χωρίς καμία φροντίδα από μας, νερό η λίπανση.
Διατηρείτε όλο το χρόνο, από την άνοιξη φουντώνει και αντέχει στις υψηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού.
Η μόνη εργασία που του κάνουμε είναι να τον κουρεύουμε.
Κάποια στιγμή μας προτάθηκε από ένα φυτώριο να βάλουμε γκαζόν στο Πελίτι. Θα έπρεπε να κάνουμε εγκατάσταση για το πότισμα, να ισοπεδώσουμε το έδαφος, να αγοράσουμε το σπόρο, να κάνουμε τη σπορά, να το ποτίζουμε, να το λιπαίνουμε και να το κουρεύουμε.
Εκτός από την αύξηση των ωρών εργασία και των εξόδων που θα κάναμε για την εγκατάσταση και τη συντήρηση του, θα αυξάνονταν παρά πολύ η κατανάλωση νερού και τα λειτουργικά μας έξοδα για τον υψηλό λογαριασμό στο νερό, συν την σπατάλη νερού.
Τελικά αποφασίσαμε να μην κάνουμε καμία ενέργεια και να βοηθήσουμε τη φύση να δράσει μόνη της.
Τα θυμάρια φυτρώνουν και μοσχομυρίζει ο κόσμος, οι μέλισσες τα τρυγάνε όπως και χίλια άλλα μικρά ή μεγάλα λουλούδια ανάλογα με την εποχή.
Όταν κόβουμε τα χόρτα αφήνουμε και κάποιες νησίδες από φυτά που θα πάρουμε το σπόρο όπως η ρόκα που είναι ανθισμένη τώρα και δεν μας ενοχλεί εκεί που είναι ή γύρω από τα δέντρα αφήνουμε να υπάρχει η βιοποικιλότητα.
Μήπως θα έπρεπε οι δήμοι και οι περιφέρεις να σκεφτούν να συνεργαστούν με τα πουλιά, τον αέρα και τα ζώα για να πρασινίσουν χώρους όπως νησίδες, κυκλικούς κόμβους κ. α μια που το θέμα του νερού θα το βρουν μπροστά τους συν τα λειτουργικά έξοδα.
Εκτός για το γκαζόν αληθινό ή πλαστικό υπάρχουν και τα άγρια χόρτα που ξέρουν να κάνουν καλύτερα τη δουλεία τους.