Το καλοκαίρι του 2000 ζούσα στο Σουμάκ, στα Πομακοχώρια του νομού Ροδόπης. Έμενα σε ένα σπίτι σε ένα κτήμα πενήντα στρεμμάτων, στη μέση του πουθενά, πολύ κοντά στα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Το κοντινότερο σπίτι ήταν σε απόσταση ενός χιλιομέτρου περίπου. Το κτήμα είχε πολλές παλιές ποικιλίες από μηλιές, κερασιές και ένα κομμάτι δάσους με βελανιδιές. Κάπου στο Σεπτέμβριο είχα δει ότι οι ντόπιοι στέγνωναν μήλα στα σπίτια τους.
Έτσι και εγώ μάζεψα μερικά μήλα από τις μηλιές του κτήματος, τα καθάρισα τα έβαλα σε ένα ταψί και τα άφησα στον ήλιο για να στεγνώσουν.
Την Τρίτη μέρα η σάρκα από τα μήλα είχε εξαφανιστεί, είχε μείνει μόνο η φλούδα τους. Κάποια έντομα που έμοιαζαν με μεγάλες μέλισσες πήγαν και μου έφαγαν τα μήλα.!!!
Μπορούμε να στεγνώσουμε στον ήλιο φρούτα όπως: μήλα και αχλάδια. Μαζεύουμε τα φρούτα όταν ωριμάσουν, οι ποικιλίες έχουν διαφορετική εποχή ωρίμανσης. Τα πλένουμε τα καθαρίζουμε από τα κοτσάνια, τα σπόρια, από χτυπήματα, από άρρωστα μέρη κ.λ.π. Κόβουμε τα φρούτα μας σε μικρά κομμάτια. Το μέγεθος που θα κόψουμε τα φρούτα μας θα πρέπει να είναι τέτοιο ώστε να μπορέσει να στεγνώσει αλλά να μην γίνει πολύ σκληρό στο τέλος, αυτό είναι κάτι που το μαθαίνουμε στην πράξη.
Τα βάζουμε σε ένα ταψί ή σε ένα τελάρο που θα κατασκευάσουμε με σήτα και ποδαράκια. Θα πρέπει να προσέξουμε να σκεπάσουμε τα φρούτα μας με ένα τούλι έτσι ώστε να μην μας τα φάνε τα έντομα. Αν κάνουμε τελάρο μπορούμε να βάλουμε και τζάμι από επάνω του.
Ανάλογα με την εποχή και τις συνθήκες που επικρατούν μπορεί μέσα σε 3ης με 5 μέρες να είναι έτοιμα τα φρούτα. Τα παρακολουθούμε καθημερινά για να ξέρουμε σε ποιο στάδιο αποξήρανσης είναι. Τη νύχτα αν είμαστε σε περιοχή που πέφτει υγρασία θα πρέπει να τα παίρνουμε μέσα ή να τα σκεπάζουμε έτσι ώστε να μην πάρουν τη νυχτερινή δροσιά.
Αφού στεγνώσουν, θα τα αποθηκεύσουμε σε πάνινα σακουλάκια, σε χώρο που έχει χαμηλή υγρασία και θερμοκρασία.
Μπορούμε να τα φάμε κατευθείαν, ή να τα βάλουμε σε μια κατσαρόλα με νερό και λίγη ζάχαρη, σταφίδες άλλα φρούτα και κανέλα και να κάνουμε κομπόστα. Μπορούμε επίσης να τα προσθέσουμε σε συνταγές όπως τα πολυσπόρια ή η βαρβάρα. Τέλος μπορούμε να τα κάνουμε και τσάι.
Το σεμινάρια “βαδίζοντας προς την αυτάρκεια” το Πελίτι τα οργανώνει από την ίδρυση του το 1995. Στις μέρες μας περισσότεροι άνθρωποι καταλαβαίνουν την αξία του.
Φωτογραφία: το σπίτι που ζούσα στο Σουμάκ.
